زندگے جاریست

و اکنون در آستانه سومین فصل زندگی شکفتن و سبز شدن از آنِ توست ،،، ……………………….در دومین فصل از بهار زندگانی اممی نویسم از آنچه ک روحم را بیدار کند«در برخورد با همه چیز صبر داشته باشید.،اما بیشتر از هر چیز با خودتان. شجاعتتان برای فکر کردن به ایرادهایتان را از دست ندهیداما فوراً در صدد برطرف کردن آنها برآیید– هر روز کار را از نو شروع کنید.» — سنت فرانسوا دو سال زندگے جاریست...

امروز ی یکشنبه بارونی بهشتی بود . بهشت زمستونی . تاثیر بارون حتی اول صب رو اخلاق خودم می تونستم ببینم . صب نفیسه وقت بانک گرفت واسه انتقال مبالغش و از من خواست واسط بشم . ۴۰۰ قرار شد دلار بخره و بالاخره سه شنبه داره میره ... بعد انتقال ی کافه فوق العاده ی ویو فوق العاده ی صبحونه خیلی عالی زدیم . هنوز نمی دونم رفتنش تنهایی تورنتو درسته یا ن . قلبا معتقدم اشتباست ...

زندگے جاریست...

میدونی چی اذیتم میکنه ؟ غریبی ه ما دخترای خودساخته ... ک حاصل بی توجهی خونواده هامون ه . دیشب ک پشت gate منتظر بودیم چمدون ها رو وزن کنن و نفیسه برگرده ، ی پسر قدبلند ، دقیقا استایل امین هم دوره ای لیسانس ام ، پوست گندمی ، چشم و آبروی تیره . با تک تک اعضای خونواده ش با یک وایب عمیق مثبت وارد شدن . پویایی و حس مثبت رو می‌شد از چهره پسر دید . فکر میکنم خونواده ش ایمان صدا می زدنش. مادرش ب آغوش کشیدش و اشک ریخت کمی . ی لحظه حسرت خوردم . حسرت عمیق . غربت ما بچه های خونواده های بی حمایت توی تاریخ مثال زدنی ه ... از دیشب دودل شدم دوباره تصمیم بگیرم و برم ؟ زندگے جاریست...